Herdenken....altijd!

Mijn papa en mama hebben de 2e Wereldoorlog bewust meegemaakt en heeft uiteraard grote indruk achtergelaten. Mijn vader heeft ooit de Documentatie Groep '40 - '45 opgericht waar leden herinneringen deelden, boeken ruilden, spullen verzamelden en jaarlijks 2x in het land bijelkaar kwamen. Er werd maandelijks een blad uitgegeven, gemaakt door mijn vader, gestencild werd en bijgezocht en verstuurd door mijn moeder. De huiskamer was dan maandelijks een paar dagen een soort mini drukkerij.
Later is papa hieruit gestapt en heeft een meer gespecialiseerde groep opgericht, Bulletin, geheel gericht op de Luchtvaartoorlog in '40 - '45 en weer werd de huiskamer maandelijks bezet door stapels papier! Ook deze club kwam 2 per jaar bijelkaar maar dan op een militaire vliegbasis in Nederland.

Mijn zusje en ik zijn van kinds af aan erbij betrokken geweest en gingen altijd mee naar de bijeenkomsten die grote indruk maakten. Grote mannen die van alles verzamelden en later de enorme hangaars waar de vliegtuigen in stonden en we de lunch gebruikten in de officiële officiers mess! Veel van die luchthavens bestaan inmiddels niet meer.

In Leiden heeft papa, en zijn vrienden die er altijd bij betrokken werden, ook van alles georganiseerd: er zijn belangrijke oorlogsveteranen uit Amerika en Canada overgekomen, een jaarlijkse tentoonstelling over de oorlog en bevrijding in Leiden, vaak in de Hooglandse Kerk en natuurlijk op 5 mei het Bevrijdingsbal in de Stadsgehoorzaal! De grote zaal werd met veel vlaggen omgetoverd tot een bevrijdingszaal, de bigband speelde louter muziek van Glenn Miller en zelfs de Andrew Sisters look a likes traden op. Uiteraard ontbrak Vera Lynn's W'll meet again nooit!

Diepe indruk maakt nog steeds de herdenking op mij en ik vind het storend dat er iedere keer een discussie ontstaat of dit wel door moet gaan. Natuurlijk moet dat, nu, straks en later zodat we ons bewust blijven dit dit nooit meer mag gebeuren!