Mama heeft Alzheimer. Sinds 5 jaar vertel ik daar
regelmatig over. Over het begin hoe wij dachten dat we met
ouderdomsvergeetachtigheid te maken hadden totdat we met elkaar een weekje weg
waren. Over de dagopvang bij Topaz, wat wij allemaal gewoon de club noemen en
van eerst 1 dagje naar later 6 dagen is gegaan. Over de thuiszorg van Libertas,
die eerst 1x per dag langskwamen en later 3x per dag hard nodig was. Over de
buurvriendinnen, waar mama sinds zij daar is gaan wonen 20 jaar geleden een
warme band mee heeft opgebouwd en later een stevig vangnet voor haar waren. Over
ons, die met liefde zorgden voor de boodschappen, de was, de kleding, huis en
haard……
Maar ik schreef ook over de uitjes, de lunches met
kroketten, de wijntjes en de lol die we ondanks die vreselijke ziekte met elkaar
hebben.
En nu is er iets veranderd. Ondanks alle hulplijnen werd
het onverantwoord dat mama nog “zelfstandig” bleef wonen. Er kwam een indicatie
en opeens was daar het bericht, mama kon gaan wonen in de kleinschalig wonen unit
in Vlietwijk in Voorschoten. Sinds dat bericht zitten we in een achtbaan, zowel
emotioneel als gewoon ook praktisch. Wat kan ermee naar haar nieuwe plek, wat
moet nieuw komen, hoe maken we haar kamer een soort mini “oude woning” met veel
herkenning?
En dat is gelukt! Mama is verhuisd en het ziet er prachtig
uit. Het was een emotionele dag, mama is nog niet helemaal gewend maar doet het
fantastisch en wij rollen een beetje tussen alles door want moeten ook wennen.
Maar…..het is goed en we zijn ervan overtuigd dat het de juiste keuze is.
Volgende week is het de week van Alzheimer en wordt er
geld ingezameld voor nog meer onderzoek. Bijna iedereen heeft er tegenwoordig
mee te maken en dus heb ik een digitale collectebus aangemaakt om te
ondersteunen. Help jij mee om deze te vullen voor jou, ons en onze kids?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten