Ben ik naïef? De afgelopen dagen heb ik de strijd tussen Romney en Obama gevolgd met als absoluut hoogtepunt de winst vanmorgen en zijn geweldige overwinningstoespraak, zo indrukwekkend, werkelijk een kippenvel momentje.
Waarom dan naïef? Of ben ik jaloers? Jaloers op het feit dat er in Amerika 2 partijen zijn, de één wint, de ander verliest, een keiharde strijd maar daarna feliciteert men elkaar, spreekt weer over wij als Amerikanen en gaan aan de slag.
En hier? Ik was en ben reuze trots op de snelheid waar Rutte en Samson een kabinet en akkoord hebben gevormd. Maar nu het verschil met die club van Obama. In Nederland gaan we knokken, rollebollen, alles in twijfel trekken, andere partijen gaan afzeiken kortom, enorm veel energie gaat verloren die eigenlijk gebruikt zou moeten worden om iets met elkaar te bereiken. Terwijl ik dit zeg schrijf kijk ik naar Pauw & Witteman, do I need to say more?
Ik ben dus eigenlijk meer jaloers....of toch naïef?
Trudy
