Ik geef het toe, ik ben echt verslaafd
maar hoef niet af te kicken in een dure kliniek in Zuid Afrika. Sterker, ik wil
alleen maar meer en hoop met mij ook veel andere mensen.
Misschien word je wel met het gen geboren
maar bij mij is het nog eens extra versterkt toen ik in 1982 bij DHL ging
werken. In die tijd nog met sterke Amerikaanse wortels en Customer Service werd
er ingestampt zoals wij het ABC leerden. Binnen 3 rings de telefoon aannemen,
nee is geen antwoord en alles doen om de klant tevreden te stellen, No matter
how!
Ik heb er veel van geleerd, doorgevoerd in
mijn bedrijf, en manlief vroeg ik ook harder te lopen om de telefoon sneller op
te nemen. Buiten de deur is mijn verslaving soms irritant, althans voor bedrijven
en hun medewerkers als er een slechte klantenservice wordt geboden. Voorbeelden
genoeg maar ik spreek een ieder er vrolijk op aan. Of het nu gaat als het
tafeltje in het restaurant nog smerig is of de kassamedewerkers met elkaar
praten ipv met de klant die er tussen staat. Of Transavia die tot op de dag van
vandaag na 9 verzoeken nog steeds niet gereageerd heeft op een vraag en later
een klacht. Jammer want aan boord doen de collega’s er alles aan om juist te
laten zien wat wel een goede klantenbinding is!
Onlangs een geweldige ervaring meegemaakt met medewerkers
van BCC en Leen Bakker die heel goed begrepen dat we snel moesten handelen én
te maken hadden spullen voor iemand van 87 met Alzheimer, hulde! Maar ik word
ook heel blij van nieuwe bedrijven als Picnic en Coolblue. Op een warme, unieke
en soms ludieke manier geven de medewerkers een toffe service waar mijn
verslaving alleen maar erger van wordt. En daar is niets mis mee toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten