Only Fifty Eight....toch?

Ik huldig het principe dat je alles moet vieren wat je maar kunt vieren zowel zakelijk als privé. Geen discussie over, klaar. Dus mijlpalen, successen, verjaardagen en weet ik wat nog meer, dat vier ik. Tot de 24ste januari 2020. Ik had er geen zin in, 58 is echt aan de andere kant, het is u ipv jij, een avond doorzakken hakt erin en nog erger....er zijn gesprekken met financiële planners over straks.......

Dus ik wilde niets, geen slingers, geen borrel, niks vieren. Ik werd een soort sentimenteel wakker en dat werd erger toen ik een mooi sieraad van manlief kreeg. Daarna volgden heel veel berichtjes via de sociale kanalen. Sommige mensen vinden dat onpersoonlijk, ik niet hoor, want hoe leuk is het dat je oud collega’s uit verre landen ook weer eens ‘spreekt’?

Ik heb gebak gehaald voor ons team, lieve kaartjes gelezen, bloemen in het water gezet en een borrel ( jaja 0%) gedronken met mijn mama die mij wel 12x heeft gefeliciteerd. Daarom ben ik ook zo blij om de vele donaties die ik kreeg als kadootje voor mijn inzamelingsactie voor Alzheimer, want er is echt meer onderzoek nodig om ons allen te helpen!

Ik moet gewoon niet zeuren, koesteren wat ik heb, genieten van iedere dag nog vele jaren lang en vieren wat ik weer kan vieren.

Dus 24 januari 2021 kom maar op, beloofd!