Ik had mijzelf voorgenomen om het advies van de professionals op te volgen om 2x per week iets te schrijven op mijn blog, maar dat is niet gelukt. Waarom niet is de vraag want ik vind het leuk én fijn om af en toe mijn hoofd leeg te maken. Toch ingehaald door de waan van de dag....en dat ga ik doorbreken, beloofd!
Emotie
Naast alles zakelijke beslommeringen gebeuren er ook allerlei zaken waarbij mijn emoties nogal eens op hol slaan. Zo heeft een heel lief vriendinnetje, die in Saudi woont, haar 3e chemokuur achter de rug en vertelt dat ze helemaal niet opvalt daar met haar hoofddoek ivm haar kale hoofd. Ze is zo positief en ik zie ernaar uit om haar te knuffelen in december als ze voor een maand hier in Nederland is.
Een warme jeugdvriend hebben we deze week gecremeerd. Een stomme malariamug heeft zijn zo volle, positieve leven plotseling beeindigd. Veel bekenden, veel herinneringen en de confrontatie met de werkelijkheid zetten je even goed met de voeten op de grond.
Zuslief vecht in haar strijd tegen SLE, een auto immuunziekte. Veel onbegrip bij andere mensen "ze ziet er zo goed uit" maar voert een dagelijks gevecht waarbij haar lichaam haar regelmatig in de steek laat. En zo frustrerend dat er niets tegen te doen is. Ook zij blijft positief en ik probeer haar daarbij zoveel mogelijk te helpen.
Zoonlief die met de scooter omver gereden wordt door een automobilist. De verkeerssituatie vlakbij ons huis is zo gevaarlijk maar Gemeente, Provincie, Politie kijken allemaal toe. Ik heb de pers ingeschakeld om weer aandacht te vragen. En Freek? Gekneusde enkel, stokken, halen en brengen naar school, geen rugby en een scooter total loss.....niemand wordt hier beter van en dus Gemeente Leiden, doe je taak en maak het veilig op de Voorschoterweg!
En zakelijk? Daar is veel gebeurd maar daarover later meer! Nu eerst de 1e dag van het weekend vieren.....
Trudy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten